Sprzęt na wyprawę rowerową. Co zabrać w podróż?

O tym co należy zabrać na wyprawę rowerową można by się rozpisywać w nieskończoność. Cały ten sprzęt biwakowo-podróżniczy jest ogromnie obszerną dziedziną.

Szukasz ciekawych miejsc na rower? Zapraszam do wpisu z najlepszymi trasami na rower w Polsce i blisko granicy

Co zabrać na wyprawę rowerową?

Każdy ma swoje upodobania, preferencje i zasadniczo jest to temat rzeka. Jeśli ma być to z definicji wypad niskokosztowy, to z wiadomych przyczyn odpadają wszystkie renomowane marki i inne bajery sprzętowe. Na dodatek, jeśli nie posiadasz żadnego sprzętu biwakowego, rower nadaje się do remontu i jest to twoja pierwsza wyprawa – nastaw się lepiej na trochę wydatków. Jedyna dobra nowina jest taka, że są to inwestycje na lata i każda kolejna wyprawa będzie już dużo tańsza, chyba że połowę sprzętu zniszczysz lub zgubisz. Nie będę się już powtarzał, jeśli chodzi o listę rzeczy do wzięcia na wyprawę rowerową. Tutaj spróbuje nakreślić czym się kierować przy wyborze sprzętu, jednak bez wskazywania palcem na konkretne produkty.

Jeśli mam być szczery to na sprzęcie biwakowym znam się bardzo słabo, a na rowerowym chyba jeszcze mniej. Dętkę zakleję, szprychę wymienię, koło wycentruję, ale sprzęt mnie nie interesuje i wiem o nim niezbędne minimum. Lubię jeździć na rowerze, ale nie czytać o nim, lubię podjeżdżać i zjeżdżać, ale totalnie nie kręci mnie śledzenie wszelakich nowinek technologicznych. Szkoda mi na to czasu. Lepiej zająć się pisaniem relacji z podróży, obrabianiem zdjęć lub planowaniem kolejnej wycieczki. Kiedyś słyszałem takie powiedzenie – „im droższy rower, tym mniej przejechanych kilometrów” i myślę, że każdy z was zna ludzi kupujących sprzęt za tysiące, który później stoi na balkonie i marnieje. Aż żal serce ściska. Mam nadzieję, że liczba czytających nie spadnie drastycznie, ale jeśli zaś ty jesteś taką osobą, to skończ czytać kolejny nudny artykuł o sprzęcie, z którego i tak nic się nowego już nie dowiesz, tylko idź na rower!

Wyprawa niskobudżetowa, czy niekoniecznie?

Sakwiarzy można podzielić na dwie grupy. Pierwsza (do której zaliczam się także ja) to minimaliści sprzętowi. Bierzesz ze sobą to, co wydaje się być niezbędne. Im mniej sprzętu – tym mniej wagi, im mniej wagi – tym łatwiej pod górę. Dodatkowo grupa ta często jeździ niskobudżetowo i sam nie wiem, co jest przyczyną a co skutkiem takiej kolei rzeczy. Czy jeździmy ze sprzętem średniej i niskiej klasy dlatego, że chcemy uczynić naszą podróż niskobudżetową czy po prostu nie mamy kasy na lepszy sprzęt i tak się tłumaczymy robiąc z tego jakąś ideę, jakoby nie było sensu wydawać pieniędzy na droższe wyposażenie. Moje zdanie jest takie, że faktycznie nie ma co przepłacać… ale ci od drogiego sprzętu, którzy właśnie pełni animuszu wychodzą na rower i tak by się ze mną nie zgodzili.

Wyrzuć zbędny sprzęt!

Zbijaj kilogramy, zrzuć niepotrzebny balast! Kup aluminiową menażkę, mniejszy kubek, lżejszy namiot, lżejszą matę, lżejsze wszystko. Kilogramy w ostatecznym rozrachunku mają znaczenie. Oszczędzając po te kilkaset gram na wszystkim, może się okazać, że na koniec masz 5 kg mniej bagażu! Nawet jeśli jesteś mocny i nie robi to na tobie wrażenia, pomyśl też o limicie 32 kilogramów, którego nie można przekroczyć przy transportowaniu roweru samolotem. Nigdy nie wiadomo, czy po kilku wyprawach stricte rowerowych, nie będziesz chciał wybrać się gdzieś dalej samolotem.

Każdy ma jednak swoje zboczenia sprzętowe. Jak wyżej napisałem – często bierzemy to, co WYDAJE się być potrzebne, a nie co faktycznie jest. Innymi słowy, niejednokrotnie chcemy zabrać całkowicie niepotrzebne nam do życia rzeczy i prawdziwa sztuka polega na tym jak z wielu w ostatecznym rachunku jesteśmy w stanie zrezygnować. Jeden jest fanem elektroniki i pakuje do sakw rowerowych ogrom zbędnego sprzętu – netbooki, nawigacje GPS, telefony satelitarne, super wypasione liczniki czy lokalizatory GPS wysyłające w eter naszą pozycję. Niektórzy fani fotografii zabierają po dwa aparaty i pięć obiektywów, a był nawet taki gościu imieniem Kazimierz Nowak, co miał ze sobą cały sprzęt do wywoływania zdjęć – ciemnię, mnóstwo klisz i inne bajery. Było to jednak dawno temu – jeszcze przed erą pendrajwów i kart pamięci – i jest on w pełni usprawiedliwiony. Reszta jest zwyczajnie nam niepotrzebna albo łatwa do zastąpienia. Netbook przez notesik, GPS przez mapę. Pakujcie się z głową! Bierzcie to, co jest niezbędne. Można ujednolicić nawet głupie śrubki tak, aby dało się zabrać tylko kilka kluczy a nie pół warsztatu.

Dlatego też jazda z komputerem (którą praktykuje coraz więcej ludzi) – celem pisania relacji „live”- jest dla mnie co najmniej śmieszna. Chyba, że ktoś jedzie dookoła świata i nie ma przed sobą perspektywy szybkiego powrotu do domu. Innego powodu nie widzę. Rozumiem, że jest to bardzo na czasie i można sobie zjednać widownie, ale czy po to jedzie się tysiące kilometrów na wyprawę, żeby pół dnia siedzieć w namiocie i wstukiwać relację do komputera, a po jej ukończeniu zamiast wyjść do ludzi załączyć kolejny odcinek Gry o Tron?

Uważam, że na siedzenie przed klawiaturą, oglądanie filmów i pisanie relacji będzie czas po podróży, a jeśli ktoś nie lubi czytać „odgrzewanych” relacji, to jego problem. Nie mój, ani nie wasz.

Tutaj mały instrument.

Pakowanie w podróż rowerową

Tak na dobrą sprawę można spakować się do dwóch tylnych sakw, jednak jeśli lubimy komfort, polecam cztery. Zajrzyjcie do wpisu: Jakie sakwy rowerowe wybrać, po więcej informacji. Myśląc o gabarytach przy nabywaniu sprzętu oszczędzamy sporo przestrzeni i jak już wiecie – kilogramów. Przednie sakwy i bagażnik też trochę ważą. Sam byłem na 4 wyprawach tylko z dwoma sakwami i jak najbardziej jest to do zrobienia. Rower jest bardziej zwrotny i przede wszystkim jeszcze lżejszy.

Z całym kompletem sakw jest trochę inaczej. Na ostatnią wyprawę – jak pewnie wiecie – zostałem po części zasponsorowany i pojechałem już z czterema sakwami. Komfort daje nam przede wszystkim ta cała niepotrzebna przestrzeń. W każdej sakwie miałem tyle wolnego miejsca, że bez problemu zmieściłoby się po jednej dużej coli. Można sobie łatwo posegregować rzeczy, wszystko ma swoje miejsce i jest łatwe do odszukania. Komfort ten jednak jest obciążony kilkoma kilogramami gratis, więc warto też rozważyć możliwość jazdy o tylnych sakwach wyłącznie.

Czy droższy sprzęt znaczy lepszy?

Wracając do wyższości taniego sprzętu nad drogim. Czy na pewno jest to tylko bezpodstawne twierdzenie? Przykładowo. Są zwolennicy hamulców tarczowych mechanicznych lub hydraulicznych i zwykłych szczękowych. Jedni twierdzą, że warto zainwestować te 300-400zł w te pierwsze i mieć dobre hamulce inni (w tym ja), że nie. Nie zawsze to, co droższe jest tak naprawdę lepsze. Już pomijając fakt, że szczękowe hamulce są tańsze nawet dziesięciokrotnie, to są mniej awaryjne i łatwiejsze w naprawie. Tutaj dochodzimy do meritum. Należy mniej sugerować się opiniami większości, a więcej używać własnego mózgu. Większość jeździ po parku lub do sklepu, a nie na wyprawy rowerowe. Pomyślcie samodzielnie – siła tkwi w prostocie. Jeśli jedziecie gdzieś daleko, gdzieś gdzie do sklepu rowerowego może być >100km, lepiej jest mieć ze sobą coś, co jesteście w stanie naprawić samemu lub chociażby… odkupić od jakiegoś dzieciaka i zdemontować z jego roweru. Nie wiem jak jest z popularnością i znajomością takiego drogiego sprzętu w krajach tzw. Trzeciego Świata, ale może być krucho. Dopiero później docenicie prostotę wyposażenia, które macie ze sobą.

Hamulce to tylko przykład. Taka zasada tyczy się wielu komponentów. Drogi amortyzator jest fajny, ale także waży więcej i może się zepsuć w porównaniu do prostego widelca stalowego. Powiecie, że ten też może się złamać, ale prawdopodobieństwo awarii wydaje się być dużo niższe.

Shashin Error:

No photos found for specified shortcode

Namiot na wyprawę rowerową

Poza tym, że waga namiotu także jest ważna, można dodatkowo podzielić się nim pomiędzy uczestników. Jedna osoba bierze stelaż, druga resztę. Chyba, że tak jak ja jesteście pod tym względem wygodni i lubicie mieć własne M. Lepiej też mieć namiot większy aniżeli mówią wytyczne przy zakupie. Chodzi o to, że jeśli będziecie spać w pojedynkę to warto mieć namiot dwuosobowy, w dwójkę – trzyosobowy. Daje nam to komfort schowania ekwipunku do środka czy ewentualnie przedsionka i mieć przy tym luksus spania. Warto o tym pamiętać przed zakupem, ponieważ jest to inwestycja na lata. Zasadniczo mój namiot znanej firmy Fjord Nansen mam od samych Alp, czyli od samego początku i leci mu właśnie czwarty rok. Mimo że stelaż strzelił mi już drugi raz, a sam tropik nadaje się do wymiany, jestem z niego i tak bardzo zadowolony. Życzyłbym sobie, żeby każdy namiot wytrzymywał tyle ile ten właśnie.

Polecam zajrzeć do wpisu: Jak znaleźć dobre miejsce pod namiot.

Wracając do roweru wyprawowego…

Najlepiej znaleźć złoty środek. Oczywiście nie kupujcie roweru z marketu za 500zł, bo ten rozleci się nim dojedziecie do pierwszego skrzyżowania. Ale jeśli nie przelewa wam się na koncie bankowym to sam rower do 2000zł powinien wystarczyć. Spotkałem ludzi na totalnie starych, zdezelowanych maszynach, które też dawały radę, ale nikogo na marketówkach. Najważniejsze, żeby był dla was wygodny i dawał radość z jazdy. No i lepiej pojeździjcie trochę przed wyjazdem na nowym nabytku, żeby później nie było jakichś niespodzianek zdrowotnych.

Najpopularniejszymi rodzajami rowerów są zdecydowanie rowery górskie i trekkingowe. Czasem zdarzają się użytkownicy szosówek – specjalnie przerobionych pod sakwy – albo innych cudacznych maszyn jak składaki czy nawet rowery poziome. Wszystkie one mają swoje wady i zalety, ale generalnie każdy z nich nadaje się do jazdy z sakwami. Zasady są proste. Trasa wyprawy prowadzi po drogach asfaltowych – śmiało możesz zabrać ze sobą rower szosowy, na jakichś cienkich oponach, jeśli zaś trasa leci przez trudny teren, gdzie nie ma asfaltu – kupujecie górski rower z grubym ogumieniem. Najlepiej jednak pójść na kompromis i zainwestować w rower trekkingowy, który nadaje się zarówno na szuter, asfalt oraz kamienie, mimo że idealnego wyboru nie ma, to trekking jest najbardziej uniwersalny.

Warto też pamiętać o odpowiednim dostosowaniu pozycji na rowerze. Moim zdaniem i w moim przypadku sylwetka bardziej wyprostowana jest bardziej komfortowa. Mimo, że bierzemy na siebie większy wiatr i dużo ciężej pedałuje się nawet z lekkim wiatrem w twarz to podczas 7 godzinnej jazdy – przez powiedzmy miesiąc – ma to duże znaczenie dla pleców. Oczywiście nie należy przesadzać z tym prostowaniem się i pamiętać też, że każdy ma inne preferencje.

View at Picasa

 

Niezbędne detale

Zbliżamy się do końca wyliczanki. Można rozpisywać się bez końca o każdej części składowej roweru, ale od tego są specjalistyczne fora internetowe, gdzie ludzie poradzą wam jaki sprzęt wyprawowy kupić. Mimo że i tak nikt już nie dotarł do tego akapitu, dodam jeszcze kilka rzeczy, o których mało kto pamięta, a które od jakiegoś czasu są u mnie niezbędne. Totalne bajery mogłoby się wydawać, ale czy aby na pewno?

Chodzi o lusterko, osłonę na przerzutkę i matę dmuchaną. Pierwsze jest niezastąpione przy jeździe w miastach, gdzie jest dużo samochodów, kiedy wymijamy dziurę, a nie chcemy się odwracać co chwilę. (po 7 godzinach jazdy można sobie kark skręcić!) Albo słuchamy głośno muzyki i po prostu nie słyszymy nadjeżdżających samochodów.

O tym, czy warto mieć lusterko pisał Łukasz z Rowerowych Porad

Drugie – czyli osłona – może uratować wam dalszą jazdę. Na Bałkanach zepsułem sobie przerzutkę lekkim uderzeniem, co praktycznie wykluczyło mnie z jazdy na cały dzień. Jeśli takie coś stanie się w sytuacji jak wcześniej (100km od rowerowego), a nie mamy zapasowego haka ani przerzutki, to jesteśmy w niemałych kłopotach. Zatem od Kaukazu i Bliskiego Wschodu jeżdżę z taką osłoną i już co najmniej trzy razy podczas tej wyprawy uratowała mi ona cały mechanizm.

Warto także zainwestować w kuchenkę turystyczną – najlepiej na benzynę. Jest to urządzenie dość drogie, jednak bardzo solidne, wydajne i szybko się spłaca. Swojego czasu porównałem dwa takie palniki, których test znajdziecie tutaj: Kuchenki turystyczne na benzynę. Zalety, wady, cena.

Na koniec mata dmuchana! Wożę już to cudo od dwóch lat w zastępstwie karimaty i polecam absolutnie wszystkim. Dużo nie waży, zajmuje mniej niż karimata, ale daje taki komfort, do jakiego żadna karimata nie jest w stanie nawet się zbliżyć. Fakt – jak się jest gapą to można taką matę czasem przebić, ale od czego są łatki rowerowe?

Kończymy porady ogólno-sprzętowe. Mam nadzieję, że wyciągnęliście coś z tego dla siebie, dowiedzieliście się czegoś więcej lub chociaż utwierdziliście się w swoim przekonaniu. Zachęcam też do pisania poniżej waszych przemyśleń na temat sprzętu. Chętnie poznam wasze opinie. Milego