Jak i gdzie znaleźć idealnego towarzysza podróży?

Masz już zgromadzone pieniądze na podróż? Kupiłeś większość sprzętu, masz kuchenkę, plecak, sprawny rower? Wiesz mniej więcej gdzie chcesz jechać i na jak długo? Brakuje Ci tylko odpowiedniego towarzysza podroży? Podpowiem Ci nieco jak i gdzie go znaleźć i o czym pamiętać wybierając kompana, aby żadne z Was się nie męczyło i wyjazd był w stu procentach udany!

Nie ma się co oszukiwać. Ciężko znaleźć jest wśród znajomych z najbliższego otoczenia ludzi o podobnych zainteresowaniach.  Zwłaszcza, kiedy są one nieco specyficzne, a bez wątpienia podróże na własną rękę – rowerowe i autostopowe – są dla większości społeczeństwa co najmniej niezrozumiałe, dziwne i abstrakcyjne. Ja wśród znajomych przestałem szukać po drugim roku studiów, kiedy drugi rok z rzędu zanosiło się na wakacje w domu.

Na pierwszych wakacjach bardzo chciałem pojechać rowerem w Alpy. Znajomi z uczelni wyrazili chęć, lecz tydzień przed wyjazdem wszystko się posypało. Nadeszły kolejne wakacje – historia się powtórzyła. Znowu chciałem jechać w Alpy, znowu nie miałem z kim. Zacząłem się irytować. Przecież świat jest wielki, muszą gdzieś być ludzie o podobnych zainteresowaniach?

Gdzie szukać kompana na wyjazd autostopem czy rowerem?

Przestraszony, że kolejne wakacje przesiedzę w domu, zacząłem przetrząsać internet. Okazało się, że nie jestem sam. Tutaj ktoś szuka towarzysza na podróż na Bałkany, tam ktoś chce jechać stopem do Hiszpanii. Inny chce dolecieć samolotem na Islandię i zwiedzić ją rowerem, kolejny szuka kogoś na autostopowy wyjazd do dalekiej Azji Południowo-Wschodniej.  Po kilku godzinach wertowania w końcu znalazłem odpowiednie forum i odpowiedni dział, a w nim temat: „Szukam kogoś na wyjazd w Alpy”. Kilka wiadomości, obgadanie ogólnego planu i tym sposobem miałem już z kim jechać. Szybko poszło.

Ten sposób szukania towarzystwa w podróży podobało mi się na tyle, że na kolejne wyjazdy – czy to autostopowe czy rowerowe – w sporej części jeździłem z ludźmi poznanymi w sieci. Przeróżnych stron i ofert jest tak dużo, że nie jest problemem jeśli nie odpowiadają nam czyjeś upodobania i przyzwyczajenia (o czym za chwilę!). Wystarczy nieco powertować ogłoszenia i znaleźć kogoś, kto będzie nam najlepiej odpowiadał.

Zatem gdzie szukać? Istnieje sporo stron internetowych i facebookowych grup, dzięki którym można znaleźć towarzystwo na wyjazd. Poniżej kilka najprężniej działających, polskich i zagranicznych stron i for:

• Forum – Podróżerowerowe.pl – najlepsza polskojęzyczna strona do szukania rowerowych towarzyszy drogi. Praktycznie za każdym razem właśnie tam poznawałem ludzi, z którymi  później wyjeżdżałem.
• Grupa na FB, gdzie też znajdziecie towarzystwo na rower
• Autostopik.pl – podobne forum, ale dla autostopowiczów,
• AdventureCycling.org  – również dla rowerowych maniaków (eng.)
• Couchsurfing.com – znany, popularny, lubiany. Ale nie przeze mnie.
• Warmshower – rowerowy odpowiednik powyższego. Można znaleźć towarzysza i nocleg. Zdecydowanie bardziej lubiany!

Bardzo prężnie działają też facebookowe grupy. Ludzie bardzo często szukają chętnych na długie wyprawy, jak i krótkie, weekendowe wycieczki:, jak chociażby:

• Podróżnik / podróżniczka poszukiwany (44000 członków)

Zakładamy swój wątek! O czym trzeba pamiętać?

Osobiście, zawsze wolę zakładać swój temat. Przynajmniej wiem,  że ktoś kto zdecyduje się napisać, w jakimś stopniu podziela mój styl jazdy, upodobania i oczekiwania od podróży.  Tym sposobem na rowerowych wyjazdach byłem z 7 różnymi osobami i ze wszystkimi dogadywaliśmy się lepiej niż dobrze.

Co napisać? Koniecznie jak najwięcej o sobie. Im więcej szczegółów tym większa szansa na znalezienie odpowiedniego partnera. Ale też nie przesadzajcie ze szczegółami. Tak, co się nie okaże, że macie zbyt wygórowane oczekiwania od potencjalnego towarzysza, w efekcie czego nikt do Was nie napisze. Najważniejsze kwestie to z pewnością:

• Trasa. Trzeba ustalić choćby pobieżnie!
• Upodobania. Jeden lubi odwiedzać muzea, kościoły i przeróżne zabytki, inny zaś lubi kontakt z naturą jak ja. Nie wyobrażam sobie jechać z kimś, kto zatrzymywałby się przy każdym muzeum i żądał godzinnej przerwy na zwiedzanie,
• Doświadczenie. Ja osobiście nie lubię marnować czasu na uczenie kogoś jak łapie się stopa, składa namiot, używa się mapy czy jak zapala się kuchenkę turystyczną. Ma to znaczenie zwłaszcza przy długich podróżach. O ile na tygodniowym wypadzie byłbym w stanie jakoś to przeżyć, tak podczas 1-2 miesięcznego wyjazdu byłoby to niedopuszczalne ,
• Preferowany rodzaj noclegów. Rzecz niezbędna! Koniecznie musicie dogadać się do tego czy będziecie spać w namiotach, tanich noclegowniach, kwaterach, pensjonatach czy też hotelach. Dalsze tłumaczenie jest raczej zbędne,
• Jedzenie. To samo tyczy się posiłków. Żeby później nie okazało się, że Ty gotujesz makaron w menażce, a Twój kompan idzie na obiad do restauracji. Niby to w niczym nie przeszkadza, ale zawsze to raźniej jeść razem i tam, gdzie ma się na to ochotę, a nie tam, gdzie akurat jest restauracja,
• Podejście do deszczu. Przy planowaniu o takich rzeczach się nie myśli, ale co, jeśli podczas wyjazdu pada co drugi dzień? Jeśli wyjazd jest autostopowy to problem jest niewielki, jeśli jednak jedziecie rowerami to mogą wyjść nieprzyjemności. Może okazać się, że kiedy Ty będziesz chciał jechać w deszczu – próbować przykładowo uciec burzy – Twój kompan kategorycznie będzie chciał poczekać na lepsze warunki pogodowe,
• Poglądy. Dobrze jest też wiedzieć, jaki stosunek do mszy ma dana osoba. Nie chcielibyście zapewne, aby okazało się, że Wasz towarzysz  koniecznie musi wizytować kościoły w niedziele i święta – jeśli Wy nie macie na to ochoty. No i sprawa ma się tak samo w druga stronę.

Jedź samemu i znajdź kogoś po drodze!

Jeśli mimo wszelkich starań nie udało Wam się nikogo znaleźć, z pewnością spotkacie kogoś już w trakcie samej podróży! Ogromne ilości autostopowiczów, sakwiarzy i innych różnej maści podróżnych można poznać drodze. Jadąc przez Kirgistan czy Tadżykistan, praktycznie codziennie na kogoś trafialiśmy! Kilka dni jechaliśmy z Finem z Turku,  później parą Francuzów z Bordeaux i Brazylijczykiem z Rio. Polaków także było całkiem sporo.

Zaletą tego rodzaju poznawania towarzyszy podróży jest to, że w każdej chwili możemy się urwać. Jeżelirozmowy nam się nie kleją, źle się dogadujemy – każdy jedzie w swoją stronę. Nie macie względem siebie zobowiązań, nikt niczego od nikogo nie oczekuje. Jeśli zaś okaże się, że dogadujecie się nieźle, to może okazać się, że – tak jak Ania i Basia na zdjęciu poniżej- pojedziecie ze sobą kilka miesięcy. Dziewczyny poznały się w Tajlandii i razem postanowiły kontynuować podróż!

 .
Czy idealny partner w ogóle istnieje? 

Niestety. Wspólna podroż z osobą, którą dopiero co poznaliśmy niesie ze sobą wiele niewiadomych. Choć mi się to nigdy nie zdarzyło, a ostatnia podróż do Kirgistanu i Tadżykistanu zakończyła się związkiem, istnieje niestety spore ryzyko, że się z kimś najzwyklej w świecie nie będziemy dogadywać.

.
Słowem końca. Kompromisy przede wszystkim!

Wiele osób jeździ po świecie samotnie. Albo z własnego wyboru, z chęci osiągnięcia większych doznań jakie niesie ze sobą samotna podróż, albo zwyczajnie są oni niezdolni do kompromisów. Prawda jest taka, że partner staje się idealnym, kiedy potrafimy dostosować się do jego preferencji, a nie tylko żądamy i narzucamy swoje zdanie. Podróż będzie udana dopiero wtedy, kiedy przestaniemy myśleć tylko o sobie, o swoich zachciankach, upodobaniach, przyzwyczajeniach, możliwościach fizycznych. Z partnerem w podróży jest jak z partnerem życiowym. Często trzeba iść na kompromisy, sprawić, aby ta druga osoba czuła się swobodnie i żeby wspólna droga nie była dla nikogo męcząca.

Mam nadzieję, że nieco pomogłem potrzebującym! Życzę udanych, wspólnych podróży! Do następnego poradnikowego tekstu :)

Tekst ten to fragment, ponad 130-stronicowego ebooka praktyczno-motywacyjnego „Twoja Samodzielna Podróż„, przeznaczonego dla ludzi chcących zacząć przygodę z podróżami na własną rękę, a także dla tych, którzy chcą polepszyć swój podróżniczy warsztat, dowiedzieć się czegoś nowego, a także utwierdzić w przekonaniu, że nie ma lepszej metody poznawania świata.