Od krzywych kadrów, do ambasadora Olympusa!

Na przestrzeni ostatnich kilku lat usłyszałem to pytanie spokojnie kilkaset razy. – Czym fotografujesz? Jakie body, jaki obiektyw, jakie filtry?  Znalazłem sobie na to pytanie bardzo wygodną odpowiedź, mianowicie – Niedługo o tym napiszę! Trochę to trwało, trochę przeciągałem. Jednak w końcu zebrałem się w sobie i zrobiłem kompletną rozpiskę sprzętu jaki używałem na przestrzeni lat i jakiego używać będę od teraz! :)

Okazja też nie byle jaka, bo właśnie zmieniłem sprzęt po raz kolejny i od teraz fotografował będę Olympusem, którego mam niemały zaszczyt być ambasadorem. Czaaaad! :)

Jednak od początku…

Na wstępie zaznaczę tylko, że tekst ten nie jest żadnym testem, nie znajdziecie tutaj szerokich opisów obejmujących wady i zalety poszczególnych aparatów, obiektywów czy innych sprzętów. Takich informacji w sieci jest aż za dużo, nie ma sensu ich powielać. Ja starałem się skupić po prostu na sprzęcie, który używałem na przestrzeni lat, i który będę używał w najbliższym czasie. Choć oczywiście… bez opinii także się nie obejdzie. ;) Tak więc – na początku była…

Małpka Sony

Tak ponoć nazywa się aparaty cyfrowe/kompaktowe, których głównym atutem jest niewielki wymiar i waga. Dostałem taki Sony DSC-p41 bodajże w 2006 roku i używałem go aż do pierwszego dłuższego, samodzielnego wyjazdu w Alpy w roku 2011. Było to moje pierwsze zderzenie z fotografią tak naprawdę. Zasadniczo do robienia zdjęć wtedy nie przykładałem się w ogóle, nie wspominając już o tym, że przy większości nawet nie schodziłem z roweru, tylko trzaskałem podczas jazdy. Efekt widać poniżej, jak i zresztą w całej relacji z wyjazdu w Alpy.

Canon nr 1

Na następny wyjazd w Bałkany w 2012 kupiłem już nieco lepszy aparat, mianowicie Canon 1100D wraz z obiektywem kitowym 18-55mm. Dokupiłem do tego jeszcze jakiś filtr polaryzacyjny, który stłukłem po tygodniu i to zasadniczo wszystko. Na inne obiektywy nie wystarczyło pieniędzy, jednak tak na dobrą sprawę więcej nie potrzebowałem, bo i tak niezbyt wiedziałem jak się dobrze posługiwać tym co już mam. Nastał czas mozolnej nauki fotografii i obróbki…

Po roku użytkowania stwierdziłem, że fotografia podoba mi się coraz bardziej i chyba warto kupić jakiś lepszy obiektyw. Wymarzyło mi się szkło Canon EF-S 17-85 mm f/4-5.6 IS USM z wbudowaną stabilizacją, jednak przez wzgląd na cienki, studencki portfel, zmuszony byłem kupić używany. Z tymże obiektywem jeździłem już znacznie więcej. Niestety – czy to przez faktu kupna używanego obiektywu, czy przez sam model – był to tragiczny wybór. Obiektyw ten miałem ze sobą na kilku krótszych wyjazdach oraz na dwóch dłuższych i pechowo psuł mi się aż dwukrotnie. I to, jak na złość – zawsze na tych dłuższych wyjazdach! Na jednym zablokował się pierścień zmiany ogniskowej, po naprawie zaś i po roku użytkowania padła znów przysłona, co jednoznacznie kwalifikowało obiektyw na śmietnik. Nawet napisałem z tej okazji kiedyś tekst pt:. Canon i jego tandetny obiektyw.

W międzyczasie kupiłem też za kilka stówek stałoogniskowy obiektyw 50mm f/1.8, który z kolei bardzo sobie chwaliłem. Stosunek cena-jakość jest naprawdę dobry. Jest to chyba najostrzejszy mój obiektyw pod Canona jaki miałem. Nim z kolei zrobiłem większość portretów z serii Twarze Świata.

Następnie, mając już dosyć psującego się 17-85 mm, zainwestowałem sporo pieniędzy w ponoć niezniszczalną L’kę, a konkretnie Canon EF 24-105 mm f/4L IS USM. Również kupiłem używany, jednak tym razem okazał się on faktycznie bezawaryjny i działa do dziś. Szkło jest trochę ciemne, jednak do fotografii podróżniczej, przyrodniczej jak najbardziej wystarcza. Jakościowo też jetem bardzo zadowolony. Zrobiłem nim sporo zdjęć z  Mongolii i Syberii. Nieco niżej pokażę tez więcej przykładowych fotografii.

W międzyczasie zachciało mi się też rybiego oka. Odłożyłem 2 studenckie wypłaty i kupiłem szkło koreańskiej firmy Samyang 8mm f/3.5. Ogólnie świetna sprawa, robienie zdjęć rybim okiem sprawia wiele frajdy, a efekty są naprawdę dobre, jednak przez wzgląd na ograniczone możliwości takiego obiektywu szybko przestałem go zabierać ze sobą na wyjazdy. Ciężki jak diabli, a obiektyw rybie oko jest idealny jako uzupełnienie do galerii zdjęć wykonanych normalnymi obiektywami, nie zaś jako szkło podstawowe. Moim zdaniem. Bardzo szybko można się takimi zdjęciami znudzić.

Kilka przykładów choćby tutaj: Stavanger w szerokim kąciei poniżej.

Jego sporą zaletą (choć z czasem męczącą) jest to, że jest on całkowicie manualny i sporo się dzięki niemu nauczyłem – głównie w zakresie manualnej regulacji ostrości.

A co uważam o samym body 1100D? Trzeba przyznać, że wygląda trochę tandetnie, a trzymając go w rękach ma się wrażenie jakby miało się jakąś zabawkę (która zaraz nam wyślizgnie z ręki), jednak koniec końców muszę mu oddać, że jest to naprawdę dobry aparat dla kogoś, kto uczy się fotografować. Warto zauważyć, że jest to jedna z tańszych lustrzanek na rynku (aktualnie z kitowym obiektywem 18-55 to koszt 1550 zł), a z pewnością można się na nim bardzo dużo nauczyć. Ja się uczyłem przez 3 lata.

Canon nr 2

Po 3 latach zajeżdżania Canona 1100D przyszedł czas na kupienie czegoś nieco lepszego, mniej plastikowego (czyt: bardziej wytrzymałego) no i siłą rzeczy też droższego. Wybór padł ponownie na Canona, jednak przyczyną tego nie był fakt, iż jestem jakimś radykałem, który kocha wszystko co jednej firmy, a gardzi konkurencją, a zwykła wygoda, rozsądek i kalkulacje. Miałem po prostu już sporo sprzętu pasującego do Canona i średnio opłacało mi się go wymieniać.

Co kupiłem? Muszę też przyznać, że długo zastanawiałem się nad pełną klatką, jednak w końcu wybrałem ponownie APS-C. Stwierdziłem, że nie jest mi potrzebna pełna klatka, a fakt, że takowa kosztuje ponad 3x więcej, tylko utwierdził mnie w tym przekonaniu. Wybrałem Canon 70D.

Co prawda znowu przybyło mi kilkaset gramów w torbie (body jest znacznie cięższe) jednak jakościowo jestem bardzo zadowolony. Oczywiście aparat dalej jest plastikowy, jednak sprawia wrażenie już znacznie wytrzymalszego. Nie bez znaczenia była też lepsza jakość wideo, obracany ekranik i kilka innych szczegółów.

Ostatnim obiektywem, które dokupiłem już pod nowe body, była zaś Sigma 10-20mm f/3.5. Tanio nie było, jednak jest to naprawdę świetne szkło. Bardzo dobry szeroki kąt, świetnie wszystko oddaje, nie zniekształca. No dobra, czasem przy 10mm jest lekka dystorsja, jednak przy jakości obrazu jaką daje ten obiektyw, myślę, że można przymknąć na to oko. Niżej więcej zdjęć Sigmą.

Ponadto wszystkie zdjęcia z wyjazdów do Szwajcarii, Irlandii, Malty czy Cypru zostały wykonane Canonem 70D. Więc jakby ktoś chciał podejrzeć, to zapraszam. Poniżej kilka przykładowych ujęć wykonanych tymże body, wraz z informacją o obiektywie.

Oczywiście aparat i obiektywy to nie cały sprzęt. Mam także kilka filtrów kołowych UV (różne średnice), jeden filtr polaryzacyjny i ulubione ostatnimi czasy filtry połówkowe typu Cokin. Do tego oczywiście statyw, wężyk do robienia timelapsów, mikrofon Rode do vlogów, a od niedawna także dron Phantom 3 pro i Slider. Zbyt wiele, zwłaszcza z tych ostatnich sprzętów materiałów pokazać nie mogę, bo są u mnie od bardzo niedawna, ale mam nadzieję, że już wkrótce! No dobra, jedna fotka się znajdzie ;)

Teraźniejszość

No i przyszedł czas na aktualności. Już od kilku tygodni chciałem się z Wami podzielić tą nowiną, ale stwierdziłem, że odłożę to na Nowy Rok. Zatem! Od tego roku całkowicie porzucam Canona i cały dotychczasowy sprzęt, na rzecz sprzętu Olympusa. Olympus zaproponował mi bycie ambasadorem, a takich propozycji się nie odrzuca. Zresztą już podczas zmiany z Canona 1100D na 70D, po cichu myślałem o przesiadce na aparat bezlusterkowy. Super jest móc znaleźć się w TAKIM GRONIE.

Sprzęt, którym będę od teraz fotografował to naprawdę technologiczne i profesjonalne cacka i mam nadzieję, że powstanie dzięki nim sporo niezłych fotografii i filmów. Właściwie już trochę materiałów powstało, jak chociażby ta relacja z rowerowego wypadu po Katowicach, przewodnik praktyczny po Barcelonie, drugi tekst dotyczący darmowego zwiedzania Barcelony, a także film „Dzień dobry Katalonia„, który wrzucam wraz z kilkoma zdjęciami poniżej!

Czego będę używał?

Body Olympus OMD Em 5 Mark II.

Do tego trzy obiektywy:

Olympus M.Zuiko 7-14 mm f/2,8 pro

Olympus M.Zuiko 40-150mm f/2.8 pro + telekonwerter MC-14

Olympus M.Zuiko  12-40mm f/2.8 pro

Co na tę chwilę mogę powiedzieć? Sprzęt Olympusa daje przede wszystkim solidność (magnezowa obudowa!) i rewelacyjną jakość fotografii. Ponadto stabilizacja obrazu (stabilizacja matrycy!), działa tak niesamowicie, że brak mi momentami słów. Zresztą popatrzcie na wideo, praktycznie wcale nie musiałem stosować stabilizacji cyfrowej w programie do obróbki, o czym nie było mowy wcześniej.

Więcej nie będę się rozpisywał. Efekty zobaczycie sami na blogu, a także Facebooki i Instagramie. Najbliższy dłuższy wyjazd mam pod koniec stycznia do Indii, więc polecam śledzić!

Kilka zdjęć + film poniżej.

Czym jeszcze filmuję?

Ponadto zainwestowałem jeszcze w aparat Lumix GH5, czysto pod wideo, ale też pod fotografię. Sporo materiałów z końcówki 2017 roku to już materiał stworzone tym właśnie aparatem z obiektywami Olympusa. Jakość wideo jaką daje to body jest coś niesamowitego. Możecie zerknąć chociażby w tym filmie, jak i każdym powstałym po nim.

To tyle z mojej strony. W razie pytań służę pomocą, no i życzę samych najlepszych kadrów w roku 2017!  :)